符牌
词语解释
符牌[ fú pái ]
⒈ 古代朝廷发驿遣使时由执勤官员佩带以为信物的金属牌子。
引证解释
⒈ 古代朝廷发驿遣使时由执勤官员佩带以为信物的金属牌子。
引《明史·职官志三【sān】》：“尚【shàng】宝司，卿一人，少卿一人，司【sī】丞【chéng】三人，掌宝璽、符牌、印【yìn】章，而辨其所用【yòng】。”
清【qīng】 龙文彬 《明会要，舆【yú】服【fú】下·符节》：“洪武 四年五月，造用宝金符【fú】及调发【fā】走马符牌……走马符牌，铁为之，共四十，金【jīn】字银【yín】字者各【gè】半、藏【cáng】之内府，有急【jí】务调【diào】发，使【shǐ】者佩以行。”
分字解释
※ "符牌"的意思解释、符牌是什么意思由恒修居汉语词典查词提供。
相关词语
- fú hé符合
- fú jié guān符节官
- jié mù pái节目牌
- shén zhǔ pái神主牌
- yǐn shēn fú隐身符
- yù fāng fú玉方符
- zhèng pái正牌
- cuī mìng fú催命符
- jiǎng pái奖牌
- dùn pái盾牌
- dǎ pái打牌
- hù shēn fú护身符
- yī pái衣牌
- pǐn pái品牌
- lù pái路牌
- hǔ fú虎符
- fú shī符师
- fú yīng符应
- yì fú益符
- má què pái麻雀牌
- mén pái门牌
- gōng fú公符
- xiáng fú祥符
- pōu fú剖符
- ào lín pǐ kè jiǎng pái奥林匹克奖牌
- yāo pái腰牌
- biāo diǎn fú hào标点符号
- fú shí符实
- dǎng sǐ pái挡死牌
- jīn yú fú金鱼符
- shí pái lóu石牌楼
- xīng fú星符